Έχουν σημασία οι πολιτικές ταμπέλες;

Χθες βρέθηκα σε μια παρέα με άτομα διαφόρων ηλικιών και πολιτικών πεποιθήσεων. Από όλα είχε ο μπαξές. Μέχρι και άτομο που ψήφισε Χρυσή Αυγή. Αυτό βέβαια το ανακάλυψα μετά από πολλή ώρα συζήτησης. Η παρέα ξεκίνησε να μιλάει για την διαπλοκή, για την οικονομική κατάσταση, για τα κόμματα και τέλος πάντων για όλα όσα μας απασχολούν ως πολίτες. Εγώ έβαλα στην κουβέντα το θέμα με τα Δίκτυα Αλληλεγγύης, με την ανάγκη ενεργοποίησης όλων μας ώστε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να μην την εναποθέτουμε σε μεσσίες και ηγέτες. Και η κουβέντα φούντωσε και οι διαφωνίες έπεφταν σαν βροχή.

Τι τα χρειαζόμαστε τα Δίκτυα; Δεν μπορούμε από μόνοι μας ως άτομα να κάνουμε αυτό που πρέπει; Επιχειρηματολόγησα γιατί είναι αναγκαία τα Δίκτυα Αλληλεγγύης, κυρίως γιατί μέσα από τα Δίκτυα ο στόχος δεν είναι ένα πιάτο φαί ή μια δωρεάν επίσκεψη σε ένα γιατρό. Τα Δίκτυα δεν είναι ελεημοσύνη. Τα Δίκτυα είναι ένα κύτταρο πολιτικής διεργασίας και στήριξης των ατόμων, με στόχο την αυτονόμησή τους και όχι την εξάρτησή τους από την όποια βοήθεια. Η βοήθεια δίδεται για να μπορέσουν τα άτομα να σταθούν με αξιοπρέπεια έναντι της βάρβαρης καθημερινότητας που το σύστημα πολιτικής εξουσίας μας επεφύλαξε.

Ο νεαρός που ψήφισε Χρυσή Αυγή, αφού με άκουσε με προσοχή άρχισε να με επευφημεί και να δηλώνει αλληλέγγυος και οπαδός της δικής μου άποψης. Μάλιστα δήλωσε ότι είναι μαζί μου. ¨Όταν του απάντησα με ερώτηση «πώς να είσαι μαζί μου αφού εγώ είμαι αριστερή και συ οπαδός της Χρυσής Αυγής», έλαβα την απάντηση τι τις θέλεις τις ταμπέλες;.

Αυθόρμητα του απάντησα ότι δεν με αφορούν οι ταμπέλες. Με αφορά να ζούμε σε μια κοινωνία που θα μοχθούμε για την ισότητα, την ισονομία, την ισοπολιτεία για όλους ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκεύματος και υπηκοότητας. Μάλιστα για να τον προκαλέσω ακόμα περισσότερο δήλωσα πακιστανή, μωαμεθανή και παράνομη μετανάστρια χωρίς χαρτιά και νόμιμη παραμονή στη χώρα. Τι θα κάνεις τον ρώτησα. «Θα με πλακώσεις στις μπουνιές(;), θα καλέσεις την αστυνομία να με συλλάβει(;). Και κείνος μου απάντησε: πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι σου; Πόσα άτομα χωράνε να κατοικήσουν; Αν ο αριθμός αυτός τετραπλασιαστεί θα μπορείς να ζήσεις;

Προφανώς και δεν θα μπορώ να ζήσω του απάντησα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμπεριφερθώ ρατσιστικά , δεν θα αποκτηνωθώ για να επιβιώσω μόνο εγώ.

Η κουβέντα μας κατέληξε:

1ον: στην παραδοχή ότι το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα για τη χώρα μας

2ον: Πρέπει να βρεθεί λύση και κυρίως να σταματήσει η πολιτική σπέκουλα αντιπαράθεσης που βάζει τους πολίτες να σκοτώνονται μεταξύ τους.

3ον: Να καταλάβουμε ως πολίτες ότι πρόκειται περί πεπονόφλουδας ότι για όλα τα δεινά μας φταίει ο μεγάλος αριθμός μεταναστών και να μη βλέπουμε ότι ακόμα και ότι υπάρχει τόσος μεγάλος αριθμός μεταναστών ευθύνη δεν έχουμε εμείς ως πολίτες, αλλά η πολιτική ηγεσία του τόπου που δεν έχει πολιτική για το μεταναστευτικό και

4ον: Όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα δεν δημιουργείς ένα θηρίο που ακούει στο όνομα ναζισμός. Δεν του δίνεις άλλοθι ύπαρξης. Δεν συμβάλλεις με την ψήφο διαμαρτυρίας σου στην άνοδο του, ιδιαίτερα όταν δεν διαπνέεσαι από φιλο-ναζιστικές ιδέες.

Δηλώνω εξαιρετικά προβληματισμένη από την χθεσινή κουβέντα και ειλικρινά σας παροτρύνω να συμβάλλεται με τις απόψεις σας σ αυτό το διάλογο.

Κλείνω με ένα μικρό απόσπασμα του Μάνου Χατζιδάκη ως επιπλέον προβληματισμό σε όλα τα παραπάνω "Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος".